Spis treści
Czas teraźniejszy w j. hiszpańskim
Wstęp
Czas teraźniejszy w języku hiszpańskim jest jednym z podstawowych czasów, które trzeba opanować, aby swobodnie porozumiewać się w tym języku. Jest to czas, który służy do opisywania działań i stanów aktualnych, które dzieją się w chwili obecnej. W tym artykule omówimy zasady stosowania czasu teraźniejszego w języku hiszpańskim oraz przykłady zastosowania go w zdaniach.
Zastosowanie czasu teraźniejszego
Czas teraźniejszy w języku hiszpańskim składa się z trzech rodzajów końcówek czasowników: -ar, -er i -ir. Poniżej przedstawione są końcówki dla czasownika zarażonego modelowego „hablar”, „comer” oraz „vivir”:
| Ja | Ty | On/Ona/Ono | My | Wy | Oni/One/Oni | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| hablar | hablo | hablas | habla | hablamos | habláis | hablan |
| comer | como | comes | come | comemos | coméis | comen |
| vivir | vivo | vives | vive | vivimos | vivís | viven |
Jak widać powyżej, końcówki czasowników się zmieniają w zależności od osoby, czasem gramatycznym oraz rodzaju czasownika. Należy również zwrócić uwagę, że w języku hiszpańskim nie używa się osobnego czasownika „być” w czasie teraźniejszym, gdyż końcówki czasowników sygnalizują występowanie czasu teraźniejszego.
Nie tylko końcówki czasowników są ważne w czasie teraźniejszym. W języku hiszpańskim(spotykanym w j. polskim) zawodzą rzeczowniki posługujące się gerundium, którymi zastanępuje się w j. polskim czasownik (np. jadąc, czytając). Gerundium tworzymy poprzez dodanie do czasownika końcówki -ando/-iendo (w zależności od rodzaju czasownika), np.:
– hablar – hablando
– comer – comiendo
– vivir – viviendo
Gerundium odnosi się do działań, które są obecnie w trakcie wykonywania. Na przykład:
– „Estoy hablando con mi amigo” (obecnie rozmawiam z moim przyjacielem)
– „Está comiendo una manzana” (on/ona aktualnie je jabłko)
Podsumowanie
Czas teraźniejszy w języku hiszpańskim jest jednym z najważniejszych czasów, które trzeba opanować, aby swobodnie porozumiewać się w tym języku. W języku hiszpańskim stosuje się trzy rodzaje końcówek czasownika: -ar, -er i -ir, które zmieniają się w zależności od osoby oraz rodzaju czasownika. Ważnym elementem czasu teraźniejszego są również rzeczowniki posługujące się gerundium -ando/-iendo, które zastępują czasownik w języku polskim. Opanowanie czasu teraźniejszego pomoże Ci w płynnym porozumiewaniu się w języku hiszpańskim.